بررسی نقش آب و هوا در مقدار شاخص ناهمواری راه و انتخاب گزینه بهینه مرمت به وسیله نرم افزار hdm-4 برای نواحی آب و هوایی ایران

در بسیاری از کشورها، یک سیستم حمل و نقل جاده ای کارا، به عنوان یکی از پیش نیازهای اساسی توسعه اقتصادی شناخته شده است و منابع مالی و انسانی قابل توجهی برای ساخت و ارتقای جاده ها اختصاص می یابد. شبکه راه ها بخش قابل توجهی از سرمایه های ملی را تشکیل می دهد و بنابراین نیاز است که مدیریت آنها به روش علمی و اقتصادی انجام گیرد و در حال حاضر توجه اکثر متخصصین راه ها به این سمت معطوف گردیده است. مدل توسعه و مدیریت راه ها (hdm-4) یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری بوده که توسط مدیران و مهندسان راه ها به منظور پیش بینی اثرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فعالیت های نگهداری و توسعه راه ها به کار گرفته می شود. شناخت عوامل موثر در گسترش خرابی راه در بهره گیری بهتر از روش های نگهداری آن، نقش بسزایی دارد. ناهمواری راه مهم ترین پارامتر در مدل سازی اضمحلال روسازی است که نشان دهنده سطح کیفیت سواری می باشد و به عنوان عامل اصلی در استهلاک وسایل نقلیه شناخته می شود. برای شناخت بهتر مکانیزم خرابی راه باید میزان نقش پارامترهای مختلف در بوجود آمدن ناهمواری روسازی را بررسی نمود. یکی از این پارامترها آب و هواست. در ایران تاکنون نقش آب و هوا در میزان ناهمواری راه مورد بررسی قرار نگرفته است. در این تحقیق نقش عوامل جوی نظیر دما و رطوبت در میزان ناهمواری راه برای مناطق مختلف آب و هوایی ایران مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور کشور ایران با توجه به تنوع شرایط آب و هوایی در آن، به پنج منطقه مختلف تقسیم شد و قطعاتی از راه با شرایط ترافیکی و هندسی و نوع روسازی متفاوت برای یک دوره 10 ساله آنالیز شده و میزان تاثیر عوامل جوی بر مقدار شاخص ناهمواری راه بررسی شد. سپس از میان گزینه های مختلف مرمت بهترین مورد برای هر ناحیه آب و هوایی و هر سطح ترافیکی و هندسی انتخاب گشت. در این تحقیق از نرم افزار مدیریتی hdm-4 و مدل اضمحلال روسازی (rd) آن استفاده شد.